Veel vrouwen vierden de bevrijding met een zelfgemaakte ‘bevrijdingsrok’, gemaakt van in de oorlog bewaarde lapjes stof en versierd met geborduurde herinneringen. Onderaan deze rokken werd een stoffen zoom bevestigd met daarop effen punten waarin de datum van de bevrijding moest worden geborduurd: 5 mei 1945. Op de band moesten later alle data van de nationale vieringen waarbij de rok gedragen was eveneens worden aangebracht.

Zo heeft het Streekmuseum ook een bijzonder exemplaar van zo’n bevrijdingsrok. Deze is aangevuld met de geboortedata van de kinderen van Juliana en Bernhard.

De ‘Nationale Feestrok’ was een uitvinding van de Amsterdamse verzetsvrouw en feministe Mies Boissevain-Van Lennep en werd een symbool voor de naoorlogse eenheidsgedachte. De aan elkaar gestikte lapjes op de rok moesten de wederopbouw en vernieuwing van naoorlogs Nederland uitbeelden. Daarnaast wilde Boissevain, die zelf het liefst sprak van de levensrok, dat de rok de onderlinge band tussen vrouwen zou versterken. Ook hoopte ze dat de  kledingstukken konden helpen bij het verwerken van het oorlogsleed.

Mies’ bedoeling met deze rokken was zowel therapeutisch als symbolisch, een manier om pijn uit het verleden te helen en de inspanningen uit het heden en vreugde in de toekomst vast te leggen. Ze stelde voor dat ze gemaakt zouden worden in gezelschap van andere vrouwen, zodat hun verhalen konden worden gedeeld, er solidariteit zou worden gevoeld en het vertrouwen zou worden gesterkt. Het maken van de rokken zou net zo’n politieke en patriottische daad zijn als het dragen ervan.”